Niezwykłe bóstwo wodne zostało niedawno odkryte w Niemczech. Odkąd ludzie się modlą, woda jest obiektem boskiej adoracji. Nawet sam widok wody może wywołać zdziwienie, przerażenie lub radość, w zależności od tego, czy jest to bulgoczące źródło, niszczący ocean czy oczyszczający wodospad. Nic więc dziwnego, że starożytni ludzie personifikowali wodę i stworzyli szereg wodnych bóstw, na których mogli skupić swoją duchową uwagę.
W późnej epoce brązu i wczesnej epoce żelaza, między XII a VI wiekiem p.n.e., dominującą kulturą Europy Zachodniej i Środkowej był lud Hallstatt. Teraz archeolodzy w Niemczech odkryli rzadką figurkę z gliny. Datowana na okres między XII a VI wiekiem p.n.e. postać uważana jest za prehistoryczne bóstwo wodne. Gliniana figurka bogini wody została odkryta w Unkenbach, w obrębie zachodniego niemieckiego kraju związkowego Nadrenia-Palatynat, i datuje się ją na epokę żelaza , między 8 a 5 wiekiem p.n.e.
Niemieckie bóstwo wodne miało metalowy kaptur z pierścieniami
Mönchstockheim znajduje się w gminie Sulzheim w dolnofrankońskim powiecie Schweinfurt. Rzadkie gliniane bóstwo wodne zostało znalezione w małym zalesionym wąwozie podczas budowy nowej obwodnicy Mönchstockheim. Według BLFD jest to „artefakt religijny” i został odkryty obok kolekcji narzędzi wykonanych z kości i gliny, a także kawałków szkła i ceramiki.
Z brakującymi nogami i górną częścią przedniej części ciała, gliniana figurka mierzy 19 centymetrów (6,29 in) wysokości. Pięć perforowanych otworów zdobi każdą stronę głowy od linii oczu do podbródka. Artykuł w Heritage Daily spekuluje, że otwory te mogą reprezentować kaptur ozdobiony metalowymi pierścieniami które miało na sobie to bóstwo wodne.
Dr Stefanie Berg z Bawarskiego Państwowego Urzędu Ochrony Zabytków wyjaśniła, że mimo iż gliniana figurka z okresu Hallstatt została szczegółowo przebadana, naukowcy nie znaleźli żadnych dowodów na zużycie spowodowane działaniem hydraulicznym. Doprowadziło to zespół naukowców do sugestii, że kolekcja artefaktów została „celowo złożona w wąwozie jako ofiary.”
Bóstwa wodne były najczęściej czczone przy źródłach lub świętych studniach . W jednym z przykładów wczesne celtyckie bóstwo wody Celtic Sulis , który był czczony przy źródłach termalnych w Bath, w Anglii . W hinduizmie, Ganges został spersonifikowany jako bogini rzeki i w nowoczesnej teologii chrześcijańskiej chrzest Jezusa jest ważnym momentem rytualnym obchodzonym w zachodnim chrześcijaństwie jako Epiphany i na Wschodzie jako święto Theophany na 6 stycznia.
Ważenie bóstwa wody
Pochodzące z 5 tysiąclecia p.n.e., zespół bawarskich archeologów powiedział, że podobne gliniane figurki zostały znalezione wokół zachodniego regionu Morza Czarnego. Podejrzewa się jednak, że ta figurka została wykonana znacznie wcześniej niż większość artefaktów z Morza Czarnego. Wnioskuje się, że wąwóz był świętym miejscem, w którym rytualne ofiary składano wodzie i że miejscowi mieszkańcy Hallstatt najprawdopodobniej czcili tę figurkę „jako bóstwo wodne”.
Z wczesnego kultu glinianych figurek, takich jak to wodne bóstwo, uważanych za reprezentantów sił i zasobów naturalnych, wyłonił się późniejszy panteon germańskich i norweskich bóstw. Ægir był personifikacją morza, Freyr był bogiem deszczu, Nehalennia była boginią Morza Północnego, a Nerthus był związany z jeziorami, źródłami i świętymi wodami.
Podczas gdy późniejszy norweski panteon nawlekał męskie i żeńskie bóstwa i demony, nie jest jasne, dlaczego archeolodzy w Niemczech skategoryzowali gliniany artefakt jako żeńską „boginię”. Nie ma żadnych znaków wskazujących na płeć postaci i jest to czysta spekulacja. Nie wiemy w zasadzie nic o tym bóstwie wodnym.
Modlitwa o szczęście w wodnym świecie
Bóstwa wodne były najczęściej czczone przy źródłach lub świętych studniach . W jednym z przykładów wczesne celtyckie bóstwo wody Celtic Sulis , który był czczony przy źródłach termalnych w Bath, w Anglii . W hinduizmie, Ganges został spersonifikowany jako bogini rzeki i w nowoczesnej teologii chrześcijańskiej chrzest Jezusa jest ważnym momentem rytualnym obchodzonym w zachodnim chrześcijaństwie jako Epiphany i na Wschodzie jako święto Theophany na 6 stycznia.
To, co przedstawia ta gliniana figurka, to starożytne lokalne germańskie bóstwo wodne, które było czczone na długo przed pojawieniem się Brahmy lub Jezusa. I choć być może nigdy nie poznamy jego imienia, reprezentuje ono podstawowy etap naszych starań o boską pomoc w unikaniu powodzi i suszy oraz o utrzymanie fiordów, rzek i stawów pełnych ryb.
